Wspólnota Krwi Pańskiej


   W Naszej Parafii jest 75-ciu członków tej Wspólnoty. W każde wtorki o godz. 6:25 odmawiany jest Rózaniec do Krwi Pańskiej, a w każdy 2-gi piątek miesiąca jest sprawowana Msza Św. w intencji wszystkich członków tejże Wspólnoty.


   Członkowie Wspólnoty Krwi Chrystusa, wierni charyzmatowi św. Kaspra del Bufalo, ofiarowują krew Chrystusa Ojcu Niebieskiemu, gdy w cierpieniach świata spotykają Krwawiącego Chrystusa. Jest to ich droga odnowy Kościoła i świata.

 

Słów kilka o Krwi Pańskiej


Powstanie Wspólnoty Krwi Chrystusa łączy się z przekazaniem relikwii kawałka płaszcza nasączonego krwią Chrystusa rzymskiej bazylice San Nicola in Carcere. Legenda głosi, że jeden z rzymskich legionistów obecny podczas ukrzyżowania Chrystusa na Golgocie, zabrał ze sobą kawałek zakrwawionego płaszcza Skazańca. Członkowie jego rodu przekazywali sobie relikwię z pokolenia na pokolenie jako najdroższy skarb rodzinny, aż w 1708 r. ofiarowali ją bazylice San Nicola, gdzie wystawiono ją na ołtarzu i otoczono czcią. W setną rocznicę obecności relikwii w bazylice San Nicola 8 grudnia 1808 r. kanonik Franciszek Albertini wspomagany przez młodego księdza, św. Kaspra del Bufalo (1786 -1837), powołał do życia Bractwo Przenajdroższej Krwi naszego Pana Jezusa Chrystusa. Św. Kasper pragnął, aby orędzie Krwi Chrystusa było głoszone na całym świecie "tysiącem języków" i służyło odnowie i jedności całego Kościoła. Cel ten miały realizować założone przez niego: Zgromadzenie Misjonarzy Krwi Chrystusa (1815), Zgromadzenie Sióstr Adoratorek Krwi Chrystusa (które powstało w 1834 r. przy jego współudziale) oraz wspólnota świeckich, gromadzących się przy bazylice San Nicole. Członkowie Bractwa zobowiązywali się do oddawania szczególnej czci Krwi Chrystusa i dopełnienia dzieł miłosierdzia wobec ludzi biednych i zagubionych. W 1815 r. papież Pius VII zatwierdził Bractwo, podnosząc je do godności Arcybractwa i obdarowując licznymi odpustami. Grupy rozprzestrzeniały się szybko, aż przekształciły się we wspólnotę ponadnarodową. W tym samym czasie św. Kasper założył Zgromadzenie Misjonarzy Krwi Chrystusa, którego członkowie mieli prowadzić misje wśród najbardziej zaniedbanych religijnie kręgów społeczeństwa, m.in. w regionach, gdzie szerzyła się przestępczość i bandytyzm. Aby umocnić owoce misji, zakonnicy zakładali "kręgi" ("ris- tretti"), skupiające świeckich z danej parafii. Grupy te były formacyjno-charytatywne i prowadziły oratoria i inne dzieła miłosierdzia. Według pierwotnego planu Założyciela Wspólnota miała łączyć w jednym dziele odnowy duchownych, zakonników i świeckich, mężczyzn i kobiety. Św. Kasper, nie strudzony misjonarz, ewangelizujący z wielkim samozaparciem najbardziej zdemoralizowane kręgi społeczne i z narażeniem życia głoszący misje ludowe, zmarł wyczerpany trudami kapłańskiej posługi. Współcześni nazywali go "duchowym trzęsieniem ziemi", tak owocne i skłaniające do radykalnego nawrócenia było jego nauczanie. Papież Pius XII kanonizował go w 1954r. Inicjatorem Wspólnoty Krwi Chrystusa w Polsce jest o. Winfried Wermter CPPS (ur. 1940), który pochodzi z Dzierzgonia k. Elbląga (dawny Christburg), a po wysiedleniu jego rodziny do Niemiec studiował w Salzburgu. Po święceniach pracował w księstwie Lichtensteinu. Był członkiem Rady Generalnej Zgromadzenia Misjonarzy Krwi Chrystusa, a przez kilka lat jego wicegenerałem. Na początku lat 80. o. Wermter przeszczepił do Polski Zgromadzenie Misjonarzy i zainicjował powstanie świeckiej Wspólnoty Krwi Chrystusa. Obecnie jest odpowiedzialny za cały Ruch na szczeblu krajowym. Na Akademii Teologii Katolickiej obronił pracę doktorską z mariologii, jest autorem licznych prac z duchowości, m.in. opracował specyficznie polską duchowość Wspólnot Krwi Chrystusa. Duchowość Dzieła Krwi Chrystusa zawarta jest w trzech słowach "Bóg" - "Wspólnota" - "Misja". Wybór Boga i ciągłe ofiarowanie się Mu w tajemnicy Krwi Chrystusa jest fundamentem duchowości Wspólnoty. W aspekcie teologicznym kluczowe znaczenie mają oparte na biblijnym fundamencie trzy rodzaje obecności krwi Chrystusa w świecie: obecność fizyczno-historyczna Jezusa z Nazaretu, który w określonym miejscu i czasie przyjął Krew z Dziewicy Maryi, by przelać ją później za zbawienie ludzi; obecność liturgiczno-sakramentalna - podczas Ostatniej Wieczerzy Jezus ofiarował uczniom własną Krew w postaci wina, która w każdej Mszy świętej uobecniana jest i spożywana przy ołtarzu (w duchowy sposób ludzie przyjmują Ją jako strumień życia w Mistycznym Ciele Kościoła przez sakramenty i Słowo Boże); wreszcie obecność mistyczno-uniwersalna - Krew Ukrzyżowanego i Zmartwychwstałego Chrystusa, przelana na cały świat, jest doświadczana we wspólnocie chrześcijan, a także wszędzie tam, gdzie otwierają się "rany" tego świata - w cierpieniach duchowych i fizycznych, trudnościach, chorobie i grzechu. Ta ostatnia forma obecności Krwi Chrystusa, dostrzeżona przez o. Wermtera dzięki teologii świętego Jana od Krzyża i Chiary Lubich, jest w centrum duchowości Wspólnoty. Staje się ona bodźcem do życia Tajemnicą Paschalną w mistyce życia codziennego: spotykając Krwawiącego Chrystusa, człowiek pragnie odpowiedzieć na Jego obecność przez cześć, modlitwę, miłość, duchowe przyjmowanie i ofiarowanie Krwi Ojcu Niebieskiemu oraz przez adorację, w której uznaje się własną nicość i oddaję się Bogu - aż do stawania się Krwią Chrystusa przez zjednoczenie z Nią. Duchowość Krwi Chrystusa to głęboki udział w Eucharystii, który pojmowany jest jako współudział w odkupieniu świata i kontynuowany w życiu codziennym wierzącego. Życie Eucharystią, dążenie do pojednania, słuchanie Słowa Bożego, ofiarowanie się Bogu, przeistaczanie cierpień świata, przyjmowanie miłości Chrystusa i udział w jego posłannictwie są kluczem do jedności i misji. W duchowość Wspólnoty wchodzi się przez Słowo Boże. Staje się to dzięki praktyce "Słowa Życia", czyli wybranego zdania z Pisma Świętego, które staje się mottem każdego kolejnego dnia. Wspominając Słowo Boże w różnych porach dnia, chrześcijanin znów na nowo jednoczy się z Bogiem przyjmując "Komunię Ducha Świętego", "umiera" dla własnych słabości i otwiera na konkretne potrzeby otoczenia. Maryjność Wspólnoty kształtowana jest w powiązaniu ze zbawczą ofiarą Chrystusa i Eucharystii. Matka Boża jest wzorem życia chrześcijanina, "żywym Kielichem" eucharystycznym, otwartym na Słowo Boże w Nazarecie, wypełnionym pod krzyżem Krwią Chrystusa, ofiarującym tę Krew Ojcu Niebieskiemu i rozdającym ją ludziom jako źródło zbawienia. Ten obraz pomaga w realizacji kapłaństwa powszechnego wszystkim chrześcijanom, zaproszonym do ofiarowania "wina", które Bóg wlewa w nich w ich życiu codziennym jak w kielich mszalny. Ofiarowanie "wina" własnego życia Bogu pozwala wierzącemu "być Maryją", uczestnicząc na jej wzór w dziele odkupienia. Powołanie do Dzieła Krwi Chrystusa jest powołaniem wspólnotowym, którego wzorem jest Trójca Przenajświętsza. Powołanie wspólnotowe członków Dzieła realizuje się w małych grupach w Domu Misyjnym lub parafiach. Grupy są podstawowym miejscem formacji, rozwoju i kierownictwa duchowego. Są one autentyczne tylko wówczas, gdy stają się rodziną duchową, a członków łączy wzajemna pomoc duchowa i materialna. Wspólna modlitwa, rozważanie Pisma Świętego, wymiana doświadczeń ma otwierać na wolę Bożą. Członkowie grupy stają się "krewnymi" dzięki Krwi Chrystusa. Istotą życia wspólnotowego jest budowanie jedności w Kościele i w świecie zgodnie z testamentem Jezusa przekazanym przez św. Jana ("aby wszyscy stanowili jedno, jak Ty, Ojcze we Mnie, a ja w Tobie, aby oni stanowili w Nas jedno, aby świat uwierzył, żeś Ty Mnie posłał" - J 17,21). Członkowie Dzieła starają się widzieć Chrystusa w każdym człowieku, bardziej dbać o jedność niż osobistą realizację i dążyć do tego, by Jezus zawsze był w centrum każdego zgromadzenia. Dostrzeganie Krwi Chrystusa w ranach świata i Kościoła oraz ewangeliczna jedność we Wspólnocie określa misję Dzieła. Doświadczając obecności Boga między sobą dzięki Słowu Bożemu i Krwi Chrystusa, członkowie ofiarowują ją tym, którym chcą pomóc. Osoby żyjące duchowością Krwi Chrystusa spieszą tam, gdzie widzą zranienia i gdzie otwierają się rany Mistycznego Ciała Chrystusa. Apostolstwo według zasady "Wszystko jest okazją do misji" angażuje wszystkich członków Dzieła, niezależnie od stanu, powołania lub wieku. "Nikt nie jest za stary ani zbyt chory, by się nawrócić, by dać swój wkład, by ofiarować choć kropelkę z własnego serca razem z Krwią Chrystusa dla przemiany i ratowania naszych bliźnich, naszego Kościoła, naszego świata" - piszą liderzy Wspólnoty. - Modlitwa czy praca, rozmowa czy milczenie - wszystko, co wyraża miłość i tworzy jedność w Chrystusie - jest misją. Członkowie Dzieła dążą do realizacji postulatu świętego Kaspra, by orędzie Krwi Chrystusa było głoszone na całym świecie "tysiącem języków" i mogło służyć jedności całego Kościoła. Zarówno zakonnicy, jak i świeccy realizują swoje powołanie apostolskie m.in. odnawiając życie parafialne, angażując się w dzieł charytatywne i prace z młodzieżą. Na czele Wspólnoty Krwi Chrystusa w Polsce stoi Rada Krajowa, w skład której wchodzą przełożeni Zgromadzeń Misjonarzy i Sióstr Adoratorek oraz wybrani przez laikat świeccy animatorzy krajowi. Wspólnota w Polsce podzielona jest na podregiony. Każdy z nich ma własny Dom Misyjny, a jego odpowiedzialni wraz z animatorami świeckimi czuwają nad rozwojem Wspólnoty w poszczególnych strefach i diecezjach. Kierownictwo wspólnoty wzoruje się na rodzinie. Tworzą ją cztery osoby, pełniące służbę "ojca", "matki", "brata", "siostry". Model ten pomaga w kierowaniu całym dziełem, a także w organizowaniu życia Domów Misyjnych, które mają swoją radę domu. Tworząc rady rekolekcji pomaga też w organizowaniu rekolekcji oraz świeckim animatorom działającym w parafiach poprzez rady diecezji i parafii. Za prawdziwego lidera Dzieła uznaje się "Jezusa pośrodku", który zapewnia jedność między wszystkimi członkami rad. Istnieją trzy formy przynależności do Wspólnoty Krwi Chrystusa: Wspólnota Modlitwy, do której należy się indywidualnie lub jest się członkiem grupy parafialnej; Wspólnota Misyjna, w której regularnie rozmyśla się nad tekstami biblijnymi, wymienia doświadczenia, angażuje w dzieła charytatywne i misyjne oraz Wspólnota Wspomożycieli Krwi Chrystusa, do której należą osoby konsekrowane żyjące w świecie. W Domach Misyjnych prowadzi się regularną formację - dni skupienia i rekolekcje zamknięte dla wszystkich stanów, comiesięczne spotkania formacyjne dla młodzieży i animatorów diecezjalnych, dzięki której świeccy osiągają dojrzałość chrześcijańską i stają się świadkami wiary w rodzinach, parafiach, miejscu pracy. W Domach Misyjnych Wspólnoty przyjmuje się młodzież z problemami wychowawczymi, osoby uzależnione od alkoholu i narkotyków, samotne matki, a ludziom szukającym równowagi i umocnienia wiary udziela się "pierwszej pomocy" duchowej. Poszczególne podregiony Dzieła prowadzą własne dzieła charytatywne, np. przeznaczony dla samotnych dzieci i dorosłych w każdym wieku Rodzinny Ośrodek Formacji Chrześcijańskiej czy hospicjum w Łabuńkach k. Zamościa. Liczba członków Wspólnoty Krwi Chrystusa w Polsce to ok. 10 tys. osób oraz 4 tys.sympatyków.