Życie każdego człowieka kończy się śmiercią. "Wszelkie ciało starzeje się jak odzienie i to jest odwieczne prawo: na pewno umrzesz" (Syr 14,17). Śmierć przychodzi niespodziewanie, niejednokrotnie zabiera człowieka w pełni sił, dosięga dorosłych i dzieci. Pozostający przy życiu tracą kogoś bliskiego, jest to trudna chwila dla każdego. W tym momencie czasem nie wiadomo co począć. Są osoby, które po śmierci bliskiego idą do kapłana prosząc o sakrament chorych dla zmarłego. W tej sytuacji sakrament chorych jest bezcelowy, sakramenty są bowiem dla żywych, a nie dla umarłych.
W jakiej kolejności załatwiamy sprawy pogrzebu?
Po śmierci bliskiego nam człowieka w pierwszej kolejności kierujemy się do lekarza po Kartę Zgonu, następnie z Kartą Zgonu oraz dowodem osobistym zmarłego udajemy się do Urzędu Stanu Cywilnego, by uzyskać Akt Zgonu. Akt Zgonu jest ważnym dokumentem, tylko na jego podstawie strona kościelna może dokonać pochówku. W dalszej kolejności udajemy się do kancelarii parafialnej, gdzie przedstawiamy Akt Zgonu i Kartę Zgonu oraz ustalamy datę i godzinę pogrzebu. Dalej kierujemy się do grabarza, któremu przekazujemy informację dotyczącą daty i godziny pogrzebu. Po czym kierujemy się do wybranego przez siebie zakładu pogrzebowego. Grabarz jak i zakład pogrzebowy nie może zmieniać daty i godziny pogrzebu ustalonej w kancelarii parafialnej, gdyż nie zna harmonogramu lekcji religii ustalonego pomiędzy szkołą a księdzem oraz godzin innych pogrzebów, czy ślubów. O ile zakład pogrzebowy nie dysponuje czasem w wyznaczonym terminie trzeba udać się do innego zakładu, który wykonuje te usługi - a wybór tych zakładów jest spory.
Załatwiając pogrzeb dotykamy spraw naszej wiary.
W kancelarii parafialnej, załatwiając pogrzeb dotykamy spraw naszej wiary. Są osoby, które twierdzą, iż urząd parafialny, czy kapłan jest bardziej lub mniej sprawiedliwym sędzią w tych sprawach. Sprawy Boże i ludzkie łączą się, jednak w tym momencie trzeba je umiejętnie rozgraniczyć. Bóg jest sędzią sprawiedliwym. Kapłan załatwia sprawy pogrzebu, patrząc na daną sytuacje oczami ludzkimi, zgodnie ze swym sumieniem. Kapłan jest nauczycielem wiary i zwiastunem pociechy, przewodniczy obrzędom liturgicznym i sprawuje Ofiarę Eucharystyczną, stąd też może decydować o formie pogrzebu.
Forma pogrzebu.
W naszej parafii, tak jak w innych dużych miastach nie ma już w trakcie pogrzebu pierwszej stacji w domu zmarłego. Pierwsza stacja jest w kostnicy, druga w Kościele, trzecia stacja przy grobie. Jest to tzw. pierwsza forma pogrzebu, w praktyce najczęściej stosowana.
Drugą formą pogrzebu są również trzy stacje: w kościele, w kostnicy i przy grobie z tą różnicą, że nie wprowadza się ciała zmarłego do kościoła na Mszę Świętą.
Kiedy korzysta się z drugiej formy pogrzebu?
Z drugiej formy pogrzebu korzysta się jeżeli wcześniej zmarły nie utrzymywał kontaktu z parafią lub wyraźnie sobie tego nie życzył. Jeżeli jednak zmarły nie chciał mieć nic wspólnego z Kościołem, za życia żył nie zgodnie z wiarą, trudno go zmuszać po śmierci i wprowadzać jego doczesne szczątki na Mszę Świętą. Nie może tego robić ani rodzina ani kapłan. Jest to forma uszanowania jego woli i stylu życia jaki prowadził. Są to bardzo trudne sytuacje dla rodziny jak i kapłana, wymagające wielkiej delikatności i ostrożności. A więc każda sytuacja pogrzebowa rozpatrywana jest indywidualnie.
Zgodnie z kodeksem Prawa Kanonicznego istnieje możliwość odmówienia pogrzebu kościelnego w warunkach określonych w Kanonach 1184, 1185
Wyjątkowe dni w Roku Liturgicznym.
W sytuacji gdy pogrzeb wypadnie w Wieki Czwartek, Wielki Piątek, Wielką Sobotę wobec wszystkich zmarłych nie odprawia się Mszy Św. pogrzebowej, jedynie uczestniczymy w Liturgii Słowa i stacji przy grobie. Msza Św. pogrzebowa odprawiana jest po Świętach Wielkanocnych. W każdą niedzielę oraz uroczystości kościelne jest zakaz odprawiania Mszy Św. pogrzebowej, można jedynie odprawić Mszę Św. używając formularza z niedzieli lub uroczystości, ale za to w intencji zmarłego. Wtedy kolor szat liturgicznych jest zgodny z okresem roku liturgicznego lub danego dnia, nie używa się szat liturgicznych w kolorze czarnym czy fioletowym.
Obowiązek i pamięć chrześcijanina.
Posługa wobec zmarłego jest obowiązkiem chrześcijanina, w ten sposób oddajemy cześć ciału zmarłego, które było świątynią Ducha Świętego. Uczestnicząc w obrzędach pogrzebowych największą naszą ofiarą jest pełne uczestnictwo w Ofierze Eucharystycznej za zmarłego przez przyjęcie Komunii świętej. Po spełnieniu obowiązku pozostaje pamięć, która przejawia się przez odwiedzanie miejsca spoczynku, dbanie o to miejsce, jak również zamawianie intencji mszalnej za zmarłego.
"W obrzędach pogrzebowych Święta Matka Kościół nie tylko poleca Bogu zmarłych, lecz także umacnia nadzieję swoich żyjących dzieci i wyznaje wiarę, że kiedyś wszyscy ochrzczeni zmartwychwstaną z Chrystusem" (por. Obrzędy pogrzebowe).